K. Καθηγητά σας ακούσαμε πολλές φορές να ψάλλετε στις λειτουργίες που κάναμε με το σχολείο μας και ομολογούμε πως κάθε φορά κάτι αφήνατε στην ψυχή μας. Μας γαλήνευε ο τρόπος που ψάλλατε, σταματούσαμε τις ψιλοκουβέντες μεταξύ μας. Νοιώθαμε την ανάγκη να προσευχηθούμε. Προσπαθούσαμε να ζήσουμε κάθε λέξη των τροπαρίων. Κάποιες φορές μάλιστα, μετά από ένα ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ ή ένα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ( Επί των Ποταμών Βαβυλώνας), δεν κουνιόμασταν από τη θέση μας. Ξέρουμε πώς σας αρέσει η Βυζαντινή Μουσική και πως ασχολείστε από μικρός μ αυτήν. Πείτε μας τι σας τράβηξε σ αυτό το είδος της Μουσικής;
Την απάντηση τη δώσατε μόνοι σας, καλοί μου μαθητές, μόλις τώρα. Απλώς θα σας πώ τα εξής: Στην αρχή με εντυπωσίασε ο απαλός, ο γαλήνιος τρόπος που έψαλλαν οι ψάλτες της πατρίδας μου. Με συγκινούσε άλλοτε το χαρούμενο ύφος τους, άλλοτε το λυπητερό, το ικετευτικό ή το ευχαριστήριο. Αργότερα με τράβηξε η συμμετρία, η τάξη, η αρμονία των φθόγγων. το ύφος των ψαλτών και το ήθος τους. Ένοιωθα ότι ζούσαν αυτά που έψαλλαν.
,ότι δεν πατούσαν στη γή,ότι βρίσκονταν αλλού. Μ ‘αρέσει αυτή η μουσική γιατί αγγίζει την ψυχή σου, σε κατανύγει, σε εκφράζει. Είναι η Βυζαντινή Μουσική, παιδιά μου, βγαλμένη από τα σπλάγχνα της Ορθοδοξίας, που μπορείς στις φτερούγες των ήχων της να αφήσεις τη δέησή σου ή τη δοξολογία σου, τη θλίψη σου ή τη χαρά σου να ανεβούν στον
Ουρανό… Κάποια άλλη φορά θα μιλήσουμε περισσότερο.
