Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα στην Κύπρο εκπληρώνοντας έτσι μια μεγάλη μου επιθυμία, να προσκυνήσω τον τάφο του Παπα ΠΑΝΤΕΛΗ ΤΟΦΑΡΗ, του ανθρώπου του Θεού, όπως τον λέγαμε οι συμφοιτητές του. Γνωριστήκαμε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών την δεκαετία του 60. Λεβεντόπαπας, αγωνιστής με τα όλα του. Σε τραβούσε κοντά του με την απλότητά του,την καλοσύνη του το καθάριο του βλέμμα μα πιο πολύ με την αγνή και γεμάτη αγάπη καρδιά του. Παπάς φτωχός μα αξιοπρεπής. Λειτουργούσε στο μετόχι του Παναγίου Τάφου, στο Ι. Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Τα χρήματα που έπαιρνε από την εκκλησία δεν τα κρατούσε για τον εαυτόν του. Τα έστελνε στην Κύπρο, στον Μακάριο για τα φτωχά πεινασμένα παιδιά της πατρίδας του, γιατί τbτε με τις μεγάλες καταστροφές που έκαναν οι Τούρκοι στην Κύπρο ,υπέφερε πολύ ο κόσμος. Έγινα αυτόπτης μάρτυρας της αποστολής των χρημάτων αρκετές φορές, καθώς με έπαιρνε μαζί του στο Ταχυδρομείο. Όταν μια μέρα του είπα γιατί Παπα Παντελή δεν κρατάς λίγα χρήματα για τον εαυτόν σου; μου απάντησε: “Τα στέλνω αυτά στον Μακάριο για να τα δώσει στις φτωχές οικογένειες να πάρουν γάλα για τα μικρά παιδιά. Εγώ μπορώ να ζήσω με ένα κομμάτι ψωμί την ημέρα. Έχω θερίσει μέρες νηστικός στην Κύπρο. Είμαι μαθημένος.” Όταν επέστρεψε στην Κύπρο συνέχισε να βοηθάει, όλοuς όσους είχαν ανάγκη χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι. Μάταια τον παρακαλούσε ο Μακάριος να αναλάβει μια συγκεκριμένη ενορία Δεν δεχόταν. Στείλε με, ί\γιε Δέσποτα ,στα πιο μικρά χωριά για να λειτουργώ όπου δεν υπάρχει ιερέας, να εξομολογώ ,να βοηθώ τους φτωχούς ανθρώπους να κηρύπω τον λόγο του Θεού. Στις πόλεις υπάρχουν πολλοί μορφωμένοι ιερείς. Και πήγαινε με τα πόδια ώρες ολόκληρες σε απομακρυσμένα χωριά, σε βοσκοτόπια,και παραλίες για να ενισχύσει τους πιστούς να τους βοηθήσει……….
Καθώς άναβα ένα κεράκι στον τάφο του ,θυμήθηκα πολλά περιστατικά της ζωής του. Θυμήθηκα· την θεραπεία μιας δαιμονισμένης στην εκκλησία του. Κι όταν όλοι τον κοιτούσαν με απορία και θαυμασμό, αυτός απάντησε. Εγώ δεν έκανα τίποτα. Τη λυπήθηκα που βασανιζόταν και παρακάλεσα τον Θεό να την κάνει καλά κι ο Θεός την έκανε . Ας είναι δοξασμένο το όνομά
Του … Δάκρυσα καθώς στεκόμουν μπροστά στον τάφο του και ζήτησα την ευχή του και την ευλογία
