Μια μέρα περνούσα με τον πατέρα μου Βασίλειο Καραγιάννη έξω από τον ΤΕΚΕ, ένα μουσουλμανικό μοναστήρι, πηγαίνοντας από το Περίβλεπτο (Σερατζί) στην Ασπρόγεια ( Ιρινί) .

Ο ΤΕΚΕΣ ήταν Χριστιανικό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου μέχρι την κάθοδο του Αλή Πασά στη Θεσσαλία. Πλούσιο Μοναστήρι με  πολλά  καλλιεργήσιμα στρέμματα και πολλά γιδοπρόβατα. Εκείνη τη μέρα οι τσοπάνηδες ήταν στενοχωρημένοι και προβληματισμένοι μη ξέροντας τι να κάνουν μια και είχε πέσει επιδημία σε ένα κοπάδι.

Καθώς μιλούσαμε με τους τσοπάνηδες περνούσε από κεί ,πηγαίνοντας στο χωραφάκι του, ο Παπά Γιώργης Μπατζιάκας. Άνθρωπος ολιγογράμματος μα πλούσιος σε πίστη και αγάπη στο Θεό και τον Άνθρωπο. Παπούλη, τούπαν οι τσοπάνηδες, κάνε μας έναν αγιασμό για να γίνουν καλά τα πρόβατά μας.

Ο Παπά Γιώργης χωρίς αργοπορία μη έχοντας πετραχήλι, έβγαλε ένα μικρό σταυρό που είχε πάντα μαζί του, έκοψε ένα κλαρί από πουρνάρι και έκανε τον Αγιασμό. Μόλις ράντισε τα πρόβατα με τον αγιασμό αυτά ζωήρεψαν και άρχισαν  να βελάζουν. Πιό πέρα ήταν μια προβατίνα που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Οι τσοπάνηδες είπαν στον Παπά Γιώργη να πάει να την αγιάσει. Μόλις την αγίασε από απόσταση, η προβατίνα έκανε ένα μεγάλο πήδημα και άρχισε να τρέχει προς τα πρόβατα βελάζοντας.

Μόλις το είδε αυτό ο Μπουμπάς (αλβανός μοναχός) φώναξε: Μεγάλος ο Χριστός σας. Θέλω να γίνω και γώ παπάς για να κάνω καλά τα πρόβατα.

Δεν γνωρίζω αν έγινε παπάς. Έγινε όμως Χριστιανός με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του Παπά Γιώργη και του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ.