Διαβάζουμε στο Γεροντικό ότι πολλές φορές υποψήφιοι μοναχοί περνούσαν αρκετές δοκιμασίες πριν λάβουν το μοναχικό σχήμα.. Άλλοι έβλεπαν τις δοκιμασίες αυτές σωστές και χρήσιμες για τον καταρτισμό τους. Άλλοι όμως τα έβλεπαν διαφορετικά. Επαναστατούσαν και έφευγαν μακριά. Σ ένα μοναστήρι κάποιος δόκιμος μοναχός είχε υποστεί πολλές δοκιμασίες Ένα μεσημέρι, με βαριά καρδιά, πήγε ένα μεγάλο βραστό ψάρι μέσα σε ένα βαθύ ταβά (ταψί) και το ακούμπησε στην τράπεζα για να σερβιριστούν ο ηγούμενος και οι μοναχοί. Σηκώθηκε ο ηγούμενος κόβει το κεφάλι με ένα μεγάλο κομμάτι ψάρι και λέει: «Αυτή η μερίς περί εμού γέγραμαι.» Σηκώθηκε ο δεύτερος κόβει ένα μεγάλο κομμάτι και επαναλαμβάνει «αύτη η μερίς περί εμού γέγραμαι.» Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι μοναχοί μέχρι που στον ταβά δεν έμεινε καθόλου ψάρι για τον δόκιμο παρά μόνο το καυτό ζουμί. Οργισμένος ο πεινασμένος δόκιμος σηκώνει τον ταβά ψηλά και αδειάζει το καυτό ζουμί στα κεφάλια της αδελφότητος λέγοντας: «Ίδών ο Θεός την αδικίαν αυτών Ύδωρ κοχλάζον έρριξεν εξ ουρανού και κατεύκασεν αυτούς».
